Μάθημα : ΓΕΩΛΟΓΙΑ - ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

Ας φανταστούμε μια περιοχή της λιθόσφαιρας που εξαιτίας της διαρκούς κίνησης των πλακών για παράδειγμα συμπιέζεται. Ο χώρος αυτός θα αρχίσει να παραμορφώνεται και αυτό θα κρατήσει για δεκαετίες. Κάποτε δεν θα αντέξει, θα ξεπεράσει το όριο της αντοχής του και θα σπάσει απότομα δημιουργώντας σεισμό. Εκεί που θα σπάσει, θα δημιουργηθεί ρήγμα, που το ονομάζουμε σεισμογόνο ρήγμα. Αυτό, μπορεί να φανεί στην επιφάνεια αλλά μπορεί και να μη φανεί. Ο χώρος αυτός στον οποίο συσσωρεύτηκε ενέργεια, προτού εκλυθεί, λέγεται σεισμογόνος χώρος. Όταν δημιουργείται το σεισμογόνο ρήγμα, οι δυο επιφάνειες προστρίβονται μεταξύ τους, τα υλικά σημεία αρχίζουν να ταλαντώνονται πολύ, η ταλάντωση αυτή διαδίδεται και φτάνει στην επιφάνεια της Γης σαν σεισμός. Το σημείο του σεισμογόνου χώρου στο οποίο πρωτοεκδηλώθηκε το σπάσιμο ονομάζεται εστία του σεισμού και βρίσκεται μέσα στη λιθόσφαιρα. Η κατακόρυφη προβολή της εστίας πάνω στην επιφάνεια της Γης καλείται επίκεντρο του σεισμού. Συμπερασματικά ο σεισμός είναι το στιγμιαίο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας διαδικασίας συσσώρευσης δυναμικής ενέργειας σε καταπονούμενες περιοχές της λιθόσφαιρας, που μόλις η καταπόνηση υπερβεί το όριο αντοχής προκαλεί θραύση των πετρωμάτων και απότομη έκλυση ενέργειας με μορφή κύματος που αισθανόμαστε σαν τράνταγμα στην επιφάνεια.