Μάθημα : ΜΟΥΣΙΚΗ Ε' ΚΑΙ ΣΤ΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

Γεια σας και χρόνια πολλά!

Ελπίζω να περάσατε ωραία το Πάσχα.

Σε αυτό το διάστημα που παρακολουθούμε περισσότερες ώρες τηλεόραση, σίγουρα έχουμε ακούσει σε διαφήμιση το απόσπασμα με το οποίο θα ασχοληθούμε σήμερα.

Για να δεις περί τίνος πρόκειται, πάτησε εδώ!

Είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα αριστούργημα του γνωστού συνθέτη Μάνου Χατζηδάκι. Το χαμόγελο της Τζοκόντας. Αποτελείται από διάφορα μέρη, ένα εκ των οποίων είναι Η βροχή.

Ο συνθέτης για κάθε ένα από αυτά τα μέρη, που δεν έχουν λόγια, έχει γράψει ένα κείμενο. 

Για τη βροχή έχει γράψει το εξής:

Τότες με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός. Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές και τις δικές μου και καθενός που βρέθηκε σ΄ αυτή την πόλη μοναχός. Ίσαμε που ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δύο και ξεψυχάει στα πόδια μου, αφήνοντας να διαφανεί ο παλιός ήχος από ένα τσέμπαλο, που μεσ’ τη νύχτα με οδήγησε στο εσωτερικό ενός σιωπηλού σπιτιού ¬– ενός σπιτιού που κατοικεί η μητέρα μου.

Ακούγοντας αυτήν την συγκινητική μελωδία, θα ήθελα να συνεχίσεις την παραπάνω ιστορία ή να φτιάξεις μια ολοκαίνουρια δικιά σου και να μου τη στείλεις. Επειδή χτες ήταν παγκόσμια ημέρα δημιουργικότητας, δεν θα ήθελα να περιορίσω τη δική σου, οπότε -αν θες- αντί για κείμενο, μπορείς να φτιάξεις μια ζωγραφιά κατά τη διάρκεια αυτής της ενεργητικής μουσικής ακρόασης. Ο,τι κι αν επιλέξεις πάντως, μην το κάνεις παρά μόνο με οδηγό τη μουσική. Άλλωστε, πρέπει πια να σου είναι πολύ οικεία.

Περιμένω με χαρά να δω έργα σας!

(Το τσέμπαλο είναι πληκτροφόρο όργανο, πρόγονος του σημερινού πιάνου).