Μάθημα : Αρχαία Ελληνικά Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών Γ΄ Λυκείου.

Φράση του Δημόκριτου είναι η εξής: «εὐδαιμονίη οὐκ ἐν βοσκήμασιν οἰκεῖ οὐδὲ ἐν χρυσῷ. ψυχὴ οἰκητήριον δαίμονος», που πάει να πει: «η ευδαιμονία δεν κατοικεί = δεν έχει να κάνει με τα πλούσια κοπάδια και με το χρυσάφι. η ψυχή είναι η κατοικία του δαίμονος = με την ψυχή έχει να κάνει ο δαίμων». (ίσως ήθελε να πει: η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία).

Ο σοφιστής Πρωταγόρας υποστήριζε πως ήταν σε θέση να διδάσκει στους μαθητές του την εὐδαιμονίαν.

Οι προγενέστεροι του Αριστοτέλη διανοητές συμφωνούσαν ότι αυτό ακριβώς που ο άνθρωπος περιμένει από τον δαίμονα, από το θείον, το έχει, στην πραγματικότητα, μέσα στον ίδιο τον εαυτό του. Με άλλα λόγια: όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την ευδαιμονία, μόνο όμως από τις δικές τους πράξεις εξαρτάται αν θα φτάσουν κάποτε ή όχι σ’ αυτή.

Η λέξη, εὐδαιμονία. είχε από την αρχή τη σημερινή της σημασία.

Η λέξη εὐδαιμονία δείχνουν τα συστατικά της, σήμαινε αρχικά την εύνοια του δαίμονος.

Ο Πρωταγόρας υποσχόταν ότι με την ευβουλίαν θα μετέδιδε στους μαθητές του την ικανότητα να σκέφτονται σωστά α) για τις υποθέσεις του σπιτιού τους και β) για τις υποθέσεις της πολιτείας.

Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος διανοητής που έκανε για τις επιστήμες της ηθικής και της αγωγής.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ευδαιμονία και η αρετή ήταν δύο άσχετες μεταξύ τους έννοιες.

Η ηθική και η αρετή ανήκαν στις καινούργιες τέχνες την εποχή του Αριστοτέλη.

Ο όρος ευδαιμονία βρισκόταν πολύ κοντά αρχικά στον όρο εὐτυχία, αφού, όπως εκεί (στην εὐτυχία), έτσι και εδώ (στην εὐδαιμονία) εννοείται κάτι που δεν το πετυχαίνει ο άνθρωπος από μόνος του, αλλά κάτι που, για να το αποκτήσει, πρέπει να το ζητήσει με προσευχή από τον θεό

Ο Αριστοτέλης κατέληξε να διακρίνει τις ανθρώπινες αρετές σε ηθικές και διανοητικές.

Φράσεις των αρχαίων διανοητών για το πιο μεγάλο αγαθό που επιδιώκουν με τις πράξεις τους οι άνθρωποι

Τα Ηθικά Νικομάχεια γράφτηκαν την περίοδο της παραμονής του Αριστοτέλη στην Μακεδονία. (343/2 π.Χ. - 335 π.Χ.)

Ερμηνεία των φράσεων των αρχαίων διανοητών για το πιο μεγάλο αγαθό που επιδιώκουν με τις πράξεις τους οι άνθρωποι

Στο Γʹ βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων ο λόγος είναι αποκλειστικά για τις ηθικές αρετές.

Ευβουλία - σύμφωνα με τον Πρωταγόρα - είναι η ικανότητα ή να κυβερνάς με τον καλύτερο τρόπο το νοικοκυριό σου ή να γίνεις ασυναγώνιστος πολιτικός και στα έργα και στους λόγους.

Ο Ηράκλειτος, ο μεγάλος Εφέσιος σοφός, έζησε γύρω στο 400 π.Χ.

Ένας σωκρατικός φιλόσοφος διεκήρυττε ότι στην εὐτυχία δεν έχει καμιά σημασία ποιες ικανότητες έχει ο κάθε άνθρωπος, αφού —στο τέλος— το παν εξαρτάται από την καλή του τύχη.

Ο Αριστοτέλης δε στηρίχτηκε στους προηγούμενους διανοητές για τη συγγραφή των Ηθικών Νικομαχείων.

Ο Ηράκλειτος ήταν μεγάλος ατομικός φιλόσοφος του 5ου/4ου αι. π.Χ